کارشناسان همیشه به مردم هشدار می دهند که به صورت لحظه ای درباره خرید تصمیم نگیرند. کسانی که به تعویق انداختن کارها عادت دارند، زمانی برای فروکش کردن هیجان خود در نظر می گیرند. کسب و کارها سالهاست می گویند به خلاقیت بیشتری نیاز دارند، دو دل بودن گاهی می تواند در این زمینه کمک کننده باشد. استیون جانسون نویسنده حوزه نوآوری ادعا می کند که برخی از بهترین محصولات جدید، آن هایی هستند که به صورت تدریجی پرورش پیدا می کنند. ایده نستله برای فروش قهوه در ظرف های کوچک، دهه ها مورد استقبال قرار نگرفت، اما حالا میلیاردها دلار می ارزد.
این تفکرات از دو پژوهش انجام شده درباره تئوری مدیریت الهام گرفته اند: یکی از آنها مقاله دیده نشده ای در آکادمی ژورنال مدیریت نوشته برایان گونیا از دانشگاه جانز هاکپینز و دیگری کتاب مشهوری به نام "انتظار: هنر و علم دیرکرد" نوشته فرانک پارتنوی از دانشگاه سان دیگو. آقای گونیا و سه همکارش با انجام مجموعه آزمایش هایی نشان دادند که کم کردن سرعت انجام کارها، ما را اخلاق مدارتر می کند. افراد وقتی با یک انتخاب روشن میان خوب و بد مواجه می شوند، اگر به جای آن که مجبور باشند سریع تصمیم بگیرند، زمانی برای فکر کردن داشته باشند، پنج برابر بیش تر احتمال دارد که کار درست را انجام دهند. سازمان هایی که به واکنش سریع نیاز دارند (مثل بانک ها) بیش تر احتمال دارد که درگیر مشکلات اخلاقی شوند. این نویسندگان پیشنهاد می دهند که شرکت ها باید از زمان های تخصیص یافته در به آرامش رسیدن و فروکش کردن هیجان، بیش تر استفاده کنند یا سطوح مختلفی را برای تصویب تصمیم های مهم در نظر بگیرند.
وارن بافت موفق ترین سرمایه گذار دنیا، به جای خرید و فروش دائمی سهام، آن ها را برای مدت طولانی نگه می دارد. او می نویسد: "این سکون نزدیک به تنبلی، سنگ بنای اصلی سبک سرمایه گذاری ماست."
آرام ، عجله کنید!
تعویق حتی می تواند در حوزه هایی که در آن عنصر زمان اهمیت بسیاری دارد، مفید واقع شود. همان طور که آتول گاوانده در کتاب "مانیفست چک لیست " شرح داده، این لیست سرعت کار آن ها را پایین تر می آورد و افراد را منظم تر و روشمند تر می کند.
آقای پارتنوی می گوید مردم باید مدیریت کردن تاخیر را یاد بگیرند، همان طور که مدیریت سایر مسائل را آموخته اند. گاهی تاخیر کردن، بسیار عاقلانه است. احمقانه ترین چیزهایی که در زمان کوتاه به ما تحمیل می شود، گاه می تواند نابودمان کند. با این حال، قوانین مدیریت معقول زمان برای کسانی که کارهای خود را  به تعویق می اندازند هم مثل باقی مردم کاربرد دارد. مشکلاتی را که در صورت نادیده گرفته شدن، وخیم تر می شوند، نباید به تاخیر انداخت، مثلا صورت حساب های کارت اعتباری.
این رویکرد تا حد زیادی هوشمندانه به نظر می رسد. اما آقای پارتنوی حق دارد که درباره وسواس فزاینده کسب و کارها درباره سرعت هشدار بدهد.
او همچنین حق دارد که به این جمله محبوب میان مدیران مبنی بر این که زمان می تواند به قطعاتی با ارزش های برابر تقسیم شود، با بدبینی نگاه کند. راز فعالیت های ذهن های مدرن این است که این اذهان به ترکیبی از سرعت و آهستگی نیاز دارند. افرادی که کارشان مستلزم فعالیت فکری شدید است، ممکن است مدت ها تردید کنند، اما در یک لحظه تحت تاثیر جرقه ای از بصیرت یا انفجار خلاقیت قرار بگیرند. اگر همه ضرب الاجل ها را فراموش کنید، با دودلی و تردید به جا می مانید. اگر هم بیش از حد درگیر ضرب الاجل ها شوید، با ذهنی فست فودی تنها خواهید ماند!